Consensual Hex Controversy: An Exploitation of Women χωρίς τη συγκατάθεσή τους, ένα βιβλίο για την πολιτική για τον βιασμό

Διασημότητα

WPR

Η Lee διστάζει να πάει στο Smith College και γρήγορα νιώθει ξένη όταν φτάνει, σαν να την περιφρονούν όλοι. Μετά τον βιασμό της από μια άλλη μαθήτρια που ονομάζεται Τριπ, ανακαλύπτει ότι κανείς δεν την πιστεύει και ότι δεν μπορεί να λάβει βοήθεια.

Αυτό μέχρι να γίνει δεκτή σε ένα Φύλο, Εξουσία και Μάθημα μαγείας . Το μάθημα αποδεικνύεται πρακτικό και οι συμμαθητές της είναι το όργανό της.

Η αφήγηση αναπτύσσεται περαιτέρω όταν μαθαίνει ότι η Τριπ ραπάρει γυναίκες στην πανεπιστημιούπολη χρησιμοποιώντας μαγεία. Αυτό το σύμφωνο τώρα επιδιώκει ανταπόδοση.

Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία για μάγισσες, από δράματα και κωμωδίες μέχρι ιστορίες τρόμου και ιστορία. Δεν έχω ιδέα γιατί. Μου κάνουν έκκληση. Έτσι, εντόπισα το εξώφυλλο αυτού του βιβλίου και το ζήτησα αμέσως, παρόλο που γνώριζα πολύ λίγα για αυτό εκτός από το θέμα της μαγείας.

Στην αρχή, εντυπωσιάστηκα από το πόσο ξεχωριστό ήταν το στυλ γραφής. Είναι σκληρό, λειαντικό και γεμάτο μεταφορές για την καθημερινή ζωή. Δεν είναι η καλύτερη χρήση της μεταφοράς. ασχολείται περισσότερο με το να είσαι πνευματώδης ή έξυπνος παρά να ταιριάζει απόλυτα στο σενάριο. Αλλά αυτό δεν με ενόχλησε.

Φαινόταν σαν κάτι που θα έκανε ένας φοιτητής στο γράψιμό του, επομένως ήταν μάλλον εσκεμμένο. Μερικές φορές ήταν διασκεδαστικό ή διασκεδαστικό με καυστική έννοια.

Η Lee, ο κύριος χαρακτήρας, περιφρονεί τους πάντες, αλλά περιφρονεί περισσότερο τον εαυτό της. Εκτός από τους ανθρώπους της ηλικίας της, των οποίων τον έπαινο φαίνεται να χρειάζεται, τους περιγράφει άσχημα. Ο Tripp, για παράδειγμα, είναι ένας από αυτούς τους χαριτωμένους τύπους. Ωστόσο, όλα αυτά τα δημογραφικά στοιχεία είναι αμφίβολα σε αυτήν την ιστορία, καθώς όλοι κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους κατά κάποιο τρόπο.

Όπως μπορείτε να δείτε, ο κόσμος του Lee είναι ζοφερός. Τραύμα, άγχος, κυνισμός και φάρμακα κατά του άγχους αφθονούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Κάθε λίγες σελίδες, κάποιος σκάει ή μιλάει ζωηρά για την έμμηνο ρύση του, που πιστεύω ότι έχει σκοπό να μας κάνει να πιάσουμε τα μαργαριτάρια μας και να νιώθουμε νευρικότητα. Ο βιασμός και τα βίαια αντίποινα είναι επίσης κοινά. Μια επίσκεψη στο sex shop είναι ενδεδειγμένη. Μια μάχη στην οποία ένα σεξουαλικό παιχνίδι χρησιμοποιείται για να χτυπήσει κάποιον.

Υπάρχει πολλή συζήτηση σχετικά με το εάν οι φεμινίστριες περιφρονούν τα τρανς άτομα εάν η μαγεία είναι σεξιστική, οι ανησυχίες για LBGTQ και άλλα καυτά θέματα. Δραματικά, πολλά συμβαίνουν και οι ιδέες πετιούνται.

Διαβάστε επίσης: Διαμάχη της Μέγκαν Μαρκλ: Η συνέντευξη της Μέγκαν στην τηλεόραση ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη

Είναι λίγο ασύνδετο σε σημεία, καθώς ο συγγραφέας φαίνεται να μας δίνει ένα συμπέρασμα που δεν βασίζεται σε ένα περιστατικό, και άλλες φορές τα πράγματα φαίνονται στριμωγμένα. Δεν φαίνεται η κατάλληλη στιγμή για μια αφηρημένη συζήτηση καθ' οδόν για να πιάσουμε ο κακός, για παράδειγμα.

Ξέρω ότι φαίνεται σκληρό, αλλά δεν το περιφρόνησα αυτό το βιβλίο. Περιστασιακά ήταν διασκεδαστικό. Είναι δραματικό και εξαγριωμένο και δημιουργεί διάθεση. Ωστόσο, ενώ υπήρχαν πτυχές του που μου άρεσε, ήμουν μπερδεμένος. Κατά καιρούς διαβάζεται λίγο σαν φαντασία θαυμαστών και δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν απλή μυθοπλασία ή σάτιρα. Υπήρχε κάτι που παραβλέπω; δεν είμαι σίγουρος.

Έτσι, πιστεύω ότι με οδηγεί σε ένα σημείο αυτού του βιβλίου που δεν φαίνεται να αποφύγετε: Η διαμάχη. Η Amanda Harlowe δεν βρίσκεται όταν την αναζητάτε, επομένως είναι λίγο αίνιγμα.

Έχει μικρή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για κάποιον με δημοσιευμένο βιβλίο, και δεν μπορούσα να ανακαλύψω τίποτα άλλο που έχει γράψει εκτός μιας μικρής ιστορίας. Ωστόσο, φαίνεται ότι διαμόρφωσε το βιβλίο και τους χαρακτήρες του σε αληθινά άτομα, και δεν είναι ευχαριστημένοι.

Αυτά τα άτομα ισχυρίζονται ότι έχουν κινήσει νομικές ενέργειες όταν τα ARC του βιβλίου εστάλησαν πριν από τη δημοσίευση και θέλουν το βιβλίο να μποϊκοτάρεται επειδή τα χρησιμοποιεί, πραγματικές συνομιλίες και πράγματα που λέγονται κατ' ιδίαν, με τα ονόματά τους μετά βίας να κρύβονται. Πιστεύουν ότι το δικαίωμά τους στην ιδιωτική ζωή έχει παραβιαστεί. Είναι πολύ φωνητικά στο διαδίκτυο.

Έριξα μια ματιά στο βιβλίο και
1. Είμαι δευτερεύων χαρακτήρας, αλλά το επίθετο που χρησιμοποιείται είναι Λιβανέζικο/που σχετίζεται με την οικογένεια
2. Συμπεριέλαβε λεπτομέρειες για τη δουλειά μου στο γυμνάσιο, τα χόμπι μου και προσέβαλε τους γονείς μου;
3. Χρησιμοποίησα χονδρικά υπερβολικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σεξουαλικότητά μου; ως λυκείου;;;;

— Emmett Nahil @ στο script cave (@_emnays) 23 Δεκεμβρίου 2020

Αυτό με έκανε να σκεφτώ μερικά πράγματα. Πρώτα και κύρια, ποια είναι αυτή η συγγραφέας και ποια είναι η ιστορία της στη δημιουργική γραφή; Μετά αναρωτήθηκα αν αυτό ήταν τέχνασμα. Ο σάλος προκαλείται ή έχει σκοπό να δελεάσει τους ανθρώπους να διαβάσουν το βιβλίο; Ως παρωδία της κουλτούρας ακύρωσης; Ίσως η Χάρλοου πήρε τη δική της εκδίκηση από τους παλιούς της φίλους, γνωρίζοντας ότι θα εξαγριώνονταν και θα της πουλούσαν βιβλία. Ίσως, ίσως όχι.

Διαβάστε επίσης: Διαμάχη Bob Saget: Τι ακριβώς συνέβη μεταξύ αυτού και των αδερφών Olsen; Ρίξε μια ματιά σε αυτό

Ίσως το πιο κρίσιμο, ήμουν περίεργος για τις νομικές προεκτάσεις του «να γράψεις αυτό που ξέρεις». Πέιτον Πλέις , μια βαρετή, κουτσομπολίστικη αφήγηση για την αληθινή ζωή πίσω από τις κουρτίνες των αμερικανικών προαστίων, ήταν μπεστ σέλερ την εποχή εκείνη. Από εξωσυζυγικές σχέσεις μέχρι σκοτεινά οικογενειακά μυστικά μέχρι αιμομιξία και άμβλωση, τα έχει όλα.

Ωστόσο, σύντομα η συγγραφέας πετάχτηκε πέτρες από το παράθυρό της, καθώς οι κάτοικοι της κοινότητάς της αναγνώρισαν τις δικές τους εμπειρίες στη σελίδα της, οι οποίες ήταν κατασκευάσματα με λεπτό πέπλο. Το βιβλίο ήταν τεράστιο.

Χλευάστηκε ως φτηνό και άχρηστο, αλλά πούλησε σαν κέικ και δημιούργησε μια ταινία και τηλεοπτική σειρά. Ο Ντίκενς έπλασε συχνά χαρακτήρες σε ανθρώπους που γνώριζε. Και τα ταξίδια και οι εμπειρίες ζωής του Χέμινγουεϊ σίγουρα τον επηρέασαν. Φυσικά, φαίνεται ότι οι σύζυγοι του Χόλιγουντ είναι εξαιρετικά δημοφιλείς, καθώς είναι σε μεγάλο βαθμό πραγματικές ιστορίες για πραγματικούς ηθοποιούς και πραγματικό Χόλιγουντ.

Πού τραβάτε τη γραμμή ανάμεσα στο να γράφετε για τις εμπειρίες σας, να αντλείτε έμπνευση από τη δική σας ζωή και τη ζωή των άλλων και να σας μηνύσουν; Τι γίνεται με την ηθική γραμμή; Είναι μια δύσκολη ερώτηση και δεν υπερασπίζομαι τον συγγραφέα ή τους καταγγέλλοντες.

Ωστόσο, όταν συζητάμε αυτό το βιβλίο, φαίνεται να είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Οι άνθρωποι έχουν επίσης νόμιμα δικαιώματα εάν δυσφημίζονται ή παραβιάζονται το απόρρητό τους. Και εννοώ, θα με προσέβαλλαν και θα πληγωνόμουν αν κάποιος φίλος χρησιμοποιούσε ή δημοσίευε οτιδήποτε του είχα πει ιδιωτικά. Αυτοί οι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, δεν υποβάλλουν μηνύσεις. Αντίθετα, συνδέονται στο διαδίκτυο.

Είναι ένα συναρπαστικό θέμα που πρέπει να εξεταστεί, ειδικά σε αυτήν την εποχή της κουλτούρας ακύρωσης, η οποία έχει βλάψει τον ήδη εύθραυστο εκδοτικό τομέα με επιθέσεις σε βιβλία και συγγραφείς. Ήμουν λίγο νευρικός για να γράψω αυτήν την κριτική, καθώς ανησυχούσα ότι κάποιος μπορεί να με ακολουθήσει για να το κάνω. Αυτό είναι αλήθεια.

Διαβάστε επίσης: Διαμάχη Thomas Kinkade: Thomas Kinkade, ο ζωγράφος που οι κριτικοί τέχνης περιφρονούν, αλλά οι Αμερικανοί αγαπούν!

Έτσι, συμβαίνουν πολλά σε αυτό το βιβλίο, τόσο εντός όσο και εκτός σελίδας. Είναι ένα ασυνήθιστο βιβλίο με στυλ και θέμα που δεν θα αρέσει σε όλους. Άλλοι αναγνώστες μπορεί να το βρουν δυσάρεστο και μερικοί από εσάς μπορεί να μην θέλετε να διαβάσετε κάτι που σας φαίνεται ανήθικο. Αυτό έχει εκφραστεί από μεγάλο αριθμό σχολιαστών του Goodreads.

Από μόνο του, πιστεύω ότι το βιβλίο είναι κακογραμμένο σε μερικά σημεία και στερείται συνοχής κατά καιρούς, αλλά μου άρεσε να το διαβάζω και απόλαυσα πόσο ασυνήθιστο ήταν από άλλα πράγματα. Θα σας αφήσω να αποφασίσετε για τα ηθικά ζητήματα.